IN HET NIEUWE NUMMER: ‘In Indonesië ben ik via het eten het land gaan ONTDEKKEN’
’Het gesprek met Mildred van Es en haar dochter Vanja van der Leeden vindt plaats aan de grote tafel in de riante woonkeuken in Vanja’s huis. Een heel toepasselijke plek: Vanja is kok en schreef verschillende kookboeken, onder andere over de Indische keuken. Toch had ze aanvankelijk niet zoveel met haar Indische achtergrond. Dat had alles te maken met haar oma – de moeder van Mildred. ‘Oma had het altijd maar over Indonesië.’ Bovendien was oma niet echt een heel aimabele vrouw, blijkt uit het gesprek met moeder en dochter.
“Toen ik in 2006 voor oma’s begrafenis voor de eerste keer naar Indonesië ging is mijn nieuwsgierigheid naar het land en mijn afkomst ontstaan. En naar de Indische keuken. Ik had al veel ervaring opgedaan met verschillende keukens in verschillende restaurants en bij verschillende koks. In Indonesië ben ik via het eten het land gaan ontdekken. Ik merkte in Indonesië hoe lekker dat eten kan zijn: niet die bruine zoete prutjes die je hier krijgt – even oneerbiedig gezegd – en die allemaal hetzelfde smaken. Die culinaire zoektocht leidde tot mijn eerste Indische kookboek Indorock; een verwerking van mijn hele Indischzijn. Ik heb toen een crashcourse Indonesië gedaan: boeken gelezen, documentaires bekeken enzovoort. Eigenlijk ben ik toen als Indo uit de kast gekomen. Voor die tijd vond ik het nogal cliché om als Indische een Indo-kookboek te schrijven.”
Nieuwe Indische familie
Na Indorock volgde Indostok met satérecepten. “Ik maak vooral fusiongerechten, niet de authentieke, traditioneel Indische.” Vanja’s allereerste Indische recept was hutspot met rendang. Hoe fusion wil je het hebben? “Ik wilde mijn eigen verhaal vertellen: ik ben zelf ook fusion en ik vond dat de Indische keuken net als de Thaise en Vietnamese een revolutie en hippe Indische eettentjes verdiende. Ik was aanvankelijk bang voor de reactie van de Indische gemeenschap: ik trapte toch wat heilige huisjes omver. Rendang doe ik met atjar bijvoorbeeld. En vanwege mijn pinda-allergie maak ik mijn pindasaus vaak met cashewnoten. Maar ik doe dat niet zomaar: ik leerde de traditionele bereidingswijze kennen en zocht daarin mijn eigen weg. Bovendien ontdekte ik in Indonesië dat recepten daar ook niet in steen gebeiteld zijn: het ene dorp doet het anders dan het andere.”
