Tante is niet de enige met stellige meningen over namen en eten – of ze nou kloppen of niet. Eten verbindt, zeggen ze, maar het is evengoed een mijnenveld. Een verkeerd woord, een verkeerde opmerking, een andere opvatting en je bent af.
Pay-Uun Hiu, geboren in Amsterdam, heeft een Chinese vader uit Medan en een Nederlandse moeder. Ze is een van de vaste schrijvers van de kookrubriek in de Volkskrant: de Volkskeuken.
Dat is altijd het ingewikkelde met dat ‘roots food’. Natuurlijk doen authenticiteit en traditie ertoe. Natuurlijk is het goed om te weten hoe je oma en de generaties voor haar bapao en pannenkoekjes van zelfgemalen rijstmeel maakten. Uiteraard moeten we ons erfgoed bewaren en voorkomen dat die kennis en vaardigheden verloren gaan. Daar moet je precies in zijn.
Maar het is ook 2024. Niet alleen verandert hier de traditionele keuken omdat we in een ander land zijn en tweede- en derde generaties migranten verder af komen te staan van de cultuur van hun ouders. Ook in het land van herkomst zelf veranderen eetgewoonten, smaken en recepten.
Neem rendang. Nog zo’n explosief. Al jaren hoor ik verhalen dat alleen keidroge rendang de échte rendang is. Nou maak ik zelf geen rendang met vlees, maar met jackfruit of aubergine en dat is voor puristen sowieso fake rendang.
Maureen Tan, die naam maakte met De bijbel van de Indonesische Keuken en haar prijswinnende boek Java, heeft een heel boek geschreven over rendang. Geen woord over echt of niet, want er zijn talloze rendangs.
