Cynthia Thijs Coenraad is jazzzangeres. Haar nieuwe, zeer persoonlijke, single I Am HUMAN I Am LOVE raakt thema’s aan als jeugd, verloren identiteit en de reis naar het omarmen van je roots. Al haar muziek vind je op Spotify en overige platforms
In 1942, toen hij 12 jaar was, kwam mijn vader, August Wilhelm Coenraad (Willy) midden in de oorlog terecht. Rond die tijd werd zijn vader (mijn opa), voordat hij naar de Birma spoorlijn werd vervoerd, gevangengezet in het HBS- kamp dat goed bewaakt werd door de Jappen. Mijn vader gooide als kleine jongen de voedselpakketjes die mijn oma had klaargemaakt voor mijn opa over de muur. Een heel gevaarlijke operatie. Deze verschrikkelijke ervaringen waren tekenend voor zijn verdere leven en voor dat van ons. Want de oorlog is voor hem nooit gestopt. Met die zware rugzak vertrok mijn vader met zijn gezin in 1956 met de Sibajak van Soerabaja naar Nederland. Met de hoop op een nieuw begin in het nieuwe vaderland. Vooruit kijken, aanpassen, voor je gezin zorgen. Verder werd al het leed weggestopt. Mijn vader wilde er niet over praten en er was geen gelegenheid voor stilstaan en rouwen. Want mijn vader wilde niet huilen, huilen mocht niet. Wel hard werken, genieten van lekker eten, goede herinneringen vasthouden, naar muziek luisteren, naar Amerikaanse films kijken. Proberen normaal te zijn.
Veel was buitenkant. Bijna krampachtig werd alles onzichtbaar gemaakt, het stoerder voordoen, het te veel aanpassen zorgde voor gevoelens van eenzaamheid, verdriet, machteloosheid, schuld en schaamte. Kortom het steeds meer verliezen van je identiteit. De spaarzame leuke momenten werden steeds minder en mijn vaders agressie begon ons dagelijks bestaan te domineren. Dan ineens woedde er weer oorlog in hem, werden we van ons bed gelicht. Om niets, voor niets. Zijn oorlog is nooit gestopt.
