‘Ik had wel als Nederlander mogen sneuvelen, maar nu ik voor die rechten als Nederlander kom, word ik afgewezen.’
Geen 75 jaar vrijheid voor 30.000 vergeten Nederlanders
Achtergebleven in Indonesië en veroordeeld tot de bedelstaf. Zo’n 30.000 voormalige onderdanen uit de Nederland-Indische gemeenschap vielen tussen de wal en het schip omdat ze na de dekolonisatie van Indië niet naar Nederland mochten gaan. Voor deze zogenaamde warga negara’s hebben 75 jaar vrijheid en 15 augustus geen betekenis.
Blanke en Indische Nederlanders die wilden blijven, konden zich tot eind 1951 tot Indonesiër naturaliseren, de warga negara. In het na-oorlogse Nederland waren landgenoten uit de oude kolonie niet echt gewenst. De wederopbouw ging gepaard met een stroef lopende economie, er werd gevreesd voor een nog grotere woningnood en aanpassingsproblemen. De Nederlandse overheid trachtte de stroom evacués (repatrianten) in te dammen. Indische Nederlanders kregen het dringende advies om voor de Indonesische nationaliteit te kiezen of te verhuizen naar Nederlands Nieuw- Guinea omdat ze in de rest van Indonesië vogelvrij waren.
‘Ik heb gevochten tegen de Jap, drieëneenhalve jaar krijgsgevangene geweest en daarna mij vrijwillig opgegeven bij het Gadjah Merah bataljon om te vechten tegen het Indonesische Vrijheidsleger. Ik had wel als Nederlander mogen sneuvelen, maar nu ik voor die rechten als Nederlander kom, word ik afgewezen.’
Dit is een deel van het artikel in PINDAH*
