door Maureen Welscher
‘Mijn eerste kennismaking met deze handbezem was in het huis van mijn oma Moes, waar hij in een hoekje stond. Ze had er eentje om er de vloer mee aan te vegen, eentje voor de meubels en eentje speciaal voor het bed. Ze veegde er de matras mee schoon en als de dekens er weer netjes strak overheen waren getrokken, ging ze er met de sapu lidi overheen om de laatste plooien recht te strijken. Maar behalve dat het huis gereinigd werd van stof, werd het ook gereinigd van ongewenste geesten. Het was dus ook een spirituele reiniging. Mijn oma verkaste ontelbare malen, van Java naar Nieuw-Guinea en van daar naar Brabant en elke keer nam ze de sapu lidi mee. Haar laatste woning op Java was een huis dat aan de rand van het voormalige interneringskamp Tjideng stond in het toenmalige Batavia, een kamp voor vrouwen en kinderen.
LEES VERDER IN DE MEI-EDITIE VAN INDAH*
