Taal was voor mensen die uit Indië naar Nederland kwamen de sleutel om snel op te gaan in de Nederlandse maatschappij, zo meent Philip Dröge. Philip Dröge is de auteur van de bestseller Moederstad waarin hij in het moderne Jakarta op zoek gaat naar de sporen van het oude Batavia en van zijn familie.
Ik kwam ze tegen bovenop de Hafelekarspitze bij Innsbruck. Een van de weinige plekken waar je met een gondel direct vanuit een grote stad naar boven de tweeduizend meter kunt gaan. In de kabelbaan had ik al een blik op hun kleding geworpen. Hun idee van warm, hooguit geschikt voor een stadswandeling. Boven vroor het en het sneeuwde hard. Ik zag de Indonesiërs verschrikt kijken. Beneden was het ook slechts vijf graden, maar wel droog en helder. Dapper deden ze hun eerste stappen buiten de deur van het topstation. Het terras was sneeuwvrij gemaakt, maar op het pad zakten ze gelijk dertig centimeter diep in de sneeuw. Wie ooit verbazing wil zien, moet in het gezicht kijken van een tropenbewoner die voor het eerst ondervindt hoe dat fenomeen bevroren water nou precies werkt. Met mijn verstandige broek, dito schoenen, dikke jas en handschoenen liep ik ze voorbij, richting de top. ‘Grappig hè?’ Ik kon het niet nalaten een opmerking in hun eigen taal te maken. Dat ze bovenop deze berg in het Bahasa aangesproken werden, maakte hun ontsteltenis nog groter.
