IN HET NIEUWE NUMMER: ’32 jaren hebben we dat familiechalet gehad en ik denk dat daar in die decembermaanden zo’n 5.000 kilo eten is gekookt. Soms vierden we er kerst met zestig personen!’
Han Go is creative director van het familiebedrijf Go-Tan (‘een food loving Asian family’) en, hoe kan het ook anders, dol op eten.
We zijn met het gezin zojuist terug van de jaarlijkse wintersportweek in Frankrijk. Samen met mijn twee broers en hun gezin, twee nichten met aanhang en een neef.
Dan huren we een ruim chalet of appartement waar we net inpassen, mede geselecteerd op het hebben van een werkbare keuken inclusief ruime koelkast. Wat hebben we in één week allemaal op? Natuurlijk zijn we twee keer uit eten geweest: de ene keer genoten we van de lokale gesmolten kaasspecialiteiten (Haute-Savoie kaasfondue en Reblochon raclette) en de andere keer van overdadige Côte de Boeuf met Os à Moelle. Op de andere dagen hebben we zelf gekookt: Chinees buikspek met knapperig geroosterde zwoerd, Elzasser Choucroute, een vega avond met geroosterde bloemkolen en knolselderij, gesudderde en gebakken ‘Cumin Shortribs’ naar een recept uit Shanghai en op het einde van de week een ‘restjesavond’ inclusief nasi goreng challenge tussen mijn zoon en mijn oudste broer. Wie maakt die het lekkerst? Mijn broer ‘won’, wat verrassend was. Wellicht is dat het enige dinergerecht wat hij uit het hoofd kent. Hij is erg Foodloving, maar als ‘familie Go-uitzondering’ is hij zijn hele leven al weinig in de keuken te vinden.
Mijn familie gaat op wintersport sinds de jaren zestig. Toen was er erg weinig geld en reisden ze in een oude Renault of Volkswagen, vaak met zijn zessen in één auto. En dan slapen met zijn drieën of vieren (!) per Oostenrijks dubbelbed. Maar zodra twee broers (waaronder mijn vader) en een zus in 1974 samen een vakantiehuis met open keuken konden kopen, deden ze dat. 32 Jaren hebben we dat familiechalet gehad en ik denk dat daar in die decembermaanden zo’n 5.000 kilo eten is gekookt. Gemiddeld voor zo’n 25 mensen, twee weken rond de kerst, 32 jaar lang…. Soms vierden we er kerst met zestig personen!
Deze wintersporttraditie kunnen we nog altijd enigszins in stand houden. ik denk, omdat iedereen zich er dan erg thuis voelt, of het nu Oostenrijkse, Zwitserse of Franse bergen zijn.
Dat is verre van ‘thuis’ zou je zeggen… Maar als je moe en voldaan terugkomt van een lange skidag en je loopt binnen, kom je altijd een wolk van warmte en de geuren van eten tegen. Keukengeluiden, afzuigkap loeiend, druk gepraat. Ooms, tantes, een nicht of neef die direct een hapje of mix-drankje komen aanbieden.
LEES VERDER IN DE MAART EDITIE VAN INDAH*
