Toen het gezin Apontoweil naar Nederland repatrieerde, namen de ouders van Ineke Apontoweil hun baboe Pah mee. Pah had tot aan haar dood een speciaal plekje in het hart van alle kinderen en kleinkinderen.
De vader van Ineke Apontoweil, Dirk, kwam uit een welgestelde familie. Zijn vader was notaris en president van de rechterlijke macht van Nederlands Oost-Indië. Ineke: “Hij stuurde mijn vader naar Holland om rechten te gaan studeren in Leiden. Na zijn studie keerde pa in 1930 terug naar Buitenzorg. Hij leerde mijn moeder kennen die in Batu Tulis woonde, vlak bij Buitenzorg. Mam werd op 6 mei 1913 geboren en werd op 21 augustus door Hendrik en Henriette Coppers geadopteerd waar ze een liefdevolle jeugd kreeg. Haar biologische ouders waren een Indisch meisje en een Hollandse koopvaardij-officier, maar ze is er nooit achter gekomen wie dat waren. Ze had er ook geen behoefte aan. In 1935 trouwden mijn ouders in Buitenzorg en daar werd ik op 9 februari 1938 geboren. Mijn zus Hetty was anderhalf jaar daarvoor geboren. Toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak was mijn vader commissaris van politie in Batavia. Als op 6 maart deze stad valt, werd hij onmiddellijk geïnterneerd. Hij wist tot tweemaal toe uit het Jappenkamp te ontsnappen en ging het verzet in. Daar verrichtte hij ondergrondse acties. Dat was het enig wat mijn vader over die periode kwijt wilde, verder wilde hij nooit over de oorlog praten. Mijn moeder en wij kinderen gingen tijdens de oorlog bij een zus van mijn vader wonen. Tijdens mijn vaders verzet- en onderduikperiode hadden we het als gezin moeilijk. We konden niet naar buiten, we mochten alleen in de achtertuin spelen. Mijn broertje Peter mocht al helemaal niet buiten komen want hij leek sprekend op mijn vader. We leefden onder de valse naam Van Zuilen.”
LEES VERDER IN DE NIEUWE EDITIE VAN INDAH*
