In het keukenkastje van Erna Schenk (1940) is een speciaal plekje voor de koffiepot van haar moeder. Na haar dood nam ze die mee naar huis met het bodempje koffie er nog in.
“Deze koffiepot is van mijn moeder geweest. Ze kocht die nadat we net in Nederland aankwamen. Als ze in haar eentje was zette ze altijd snel even koffie tubruk, die typisch Indische manier van koffie zetten. Daarbij worden er een of twee flinke theelepels gemalen koffie, suiker en eventueel melk naar smaak in een grote mok gedaan en wordt er kokend water op gegoten. Dat roer je om en dan wacht je tot de koffie naar de bodem is gezakt.
Soms gebruikte ze ook gewoon even snel oploskoffie van Nescafé. Maar de lekkerste koffie was koffie extract, zoals de koffie werd genoemd die met deze koffiepot wordt gemaakt. Je strooit gemalen koffie in het bovenste gedeelte en daar giet je kokend water op. Dat herhaal je elke keer. Je moet er wel veel geduld voor hebben, het is slow cooking coffee!
Uiteindelijk hou je een heel dik stroperig koffie-extract over dat twee dagen goed blijft. Wat je doet is wat van dat koffie extract in een kop overdoen en daar giet je kokend water op
en daarna hete melk. Omdat de koffie zo lang kon trekken, heeft het een hele diepe, volle smaak. De koffiepot stond altijd op het aanrecht en er zat altijd koffie extract in, zodat je zelf je kopje koffie kon maken als je binnenkwam.
LEES VERDER IN DE MAART EDITIE VAN INDAH*
