Als kind was Ton van der Pijl (71) al gefascineerd door het mannetje en vrouwtje in de riksja van zijn tante. Nu staat de riksja in zijn werkkamer en voelt het voor hem meer dan slechts een ivoren beeldje. Het is een link met Indonesië.
‘In mijn werkkamer staat op een prominente plaats dit ruim honderd jaar oude ivoren beeldje van een riksja. Deze beeldjes zijn tegenwoordig in diverse materialen als souvenir in Zuidoost-Azië te koop, maar dit stond vroeger op het dressoir van Tante, dicht bij haar stoel. Als kind voelde ik mij er zeer toe aangetrokken en keek vaak van heel dichtbij naar het gezicht van de man en de vrouw. Tante was er heel zuinig op en ik kreeg dan ook vaak te horen: ‘Niet aankomen, alleen met je ogen kijken!’. Helaas is het toch een keer mis gegaan en heeft mijn vader met Velpon het parasolletje gelijmd, wat nog steeds te zien is.
Tante is in 1895 op haar 21e getrouwd en vrijwel direct daarna in Singapore gaan wonen. Daar beleefde zij, naar haar zeggen, haar mooiste jaren. Een groot huis met veranda, huispersoneel en via haar man een uitgebreide kennissenkring. In het begin was het als jonge Hollandse vrouw zonder tropenervaring erg wennen. De tuinman was haar vraagbaak, haar steun en toeverlaat. Hij maakte haar wegwijs in de lokale cultuur, adviseerde haar bij het aannemen van personeel en bracht haar met de riksja naar haar afspraken. Hij fungeerde daarmee informeel als haar vertrouwenspersoon. Haar man was wel gewend aan het tropenleven. Hij was geboren en getogen in Bandung en voor zaken in Singapore gestationeerd.’
LEES VERDER IN DE MAART EDITIE VAN INDAH*
