‘Wat ze zullen leren, is vooral wat ze niet zijn’
Taal was voor mensen die uit Indië naar Nederland kwamen de sleutel om snel op te gaan in de Nederlandse maatschappij, zo meent Philip Dröge. Philip Dröge is de auteur van de bestsel- ler Moederstad waarin hij in het moderne Jakarta op zoek gaat naar de sporen van het oude Batavia en van zijn familie.
Door de polder sjokt een verloren geest. Hij ruikt vaag naar kruidnagel en handgeschreven paspoorten, naar rijst die op zondag door oma met liefde en weemoed werd gekookt. Hij spreekt zacht, met de stem die geregeld hapert – het Javaans is hij vergeten, het Haags heeft hij nooit helemaal geleerd. Hij is de Indo. En hij is aan het verdwijnen.
Dit blad introduceerde kortgeleden de Indo 3.0. Een prachtig concept, jongeren die ontdekken dat ze iets bijzonders zijn; maar wat is er met de eerste twee incarnaties gebeurd? Die zijn klein aan het worden in de achteruitkijkspiegel van de geschiedenis. De Indo’s gaan niet met bombarie, niet met protest, maar zoals Indo’s altijd alles hebben gedaan: stil, gedwee, met een elegante buiging en een halve glimlach waarachter een wereld van betekenis schuilt.
