Johan Luttik (61) ging aan de hand van onder andere een oude wazige foto op zoek in Indonesië naar de plekken waar zijn vader was gelegerd tijdens de onafhankelijkheidsoorlog.
Johan Luttik: “Velen hebben een vader of opa die naar Indonesië werd gestuurd in een ondankbare dekolonisatie- oorlog. Mijn vader, Arend Luttik, geboren in 1925, was een van die velen. In 1946 vertrok hij per schip naar de andere kant van de wereld om pas in 1949 weer terug te keren. De Tweede Wereldoorlog begon toen hij nét vijftien jaar was en voor hem was de oorlogstijd pas voorbij toen hij bij 25 jaar oud was. Afgelopen mei tot en juni was ik in Indonesië en heb samen met een van mijn zoons een aantal plaatsen bezocht, waar hij toentertijd als soldaat was geweest. Op basis van oude foto’s en zijn bijgeschreven aanwijzingen gingen wij op zoek. We hadden onder andere een oude wazige foto waarop met moeite een weg, een spoorlijn en een riviertje te zien zijn. Mijn vader schreef erbij: ‘Begin aug. 47, Lio op de voorgrond de spoorlijn. Bij ’t groepje huizen zijn vaag een paar carriers zichtbaar, de rupsvoertuigen. Op de achtergrond de Jappenweg. Op de voorgrond een kali. Het vlak terrein: sawahs.’
Op basis hiervan heb ik eerst op google gezocht. Ik wist dat ik in de buurt van Sukabumi moest zijn en zo heb ik een locatie gevonden. Het plaatsje stond niet op de kaart, maar wel een school met de naam Lio. Dus reisden wij per trein vanuit Bogor naar Sukabumi, namen daar een ‘gocar’ (het Indonesische Uber) en kwamen op de locatie die ik had uitgezocht. We keken even rond, de moskee ging net uit na het vrijdagmiddaggebed en al snel waren we in gesprek over een vage foto. Uiteindelijk wisten ze te vertellen dat dit Lio was.
