Sabina de Rozario heeft een Nederlandse moeder en een Indische vader. Zij publiceerde het eerste boek over Indische jongeren van de derde generatie met de titel Door Blauwe Ogen (2005). Ook schrijft zij artikelen voor haar eigentijdse blog met de gelijknamige titel. Sabina woont sinds 2010 in Indonesië. Van daaruit schrijft ze onder meer over het teruggaan naar haar roots.
Dagen achtereen zat ik te turen naar mijn online familiestamboom en klikte op elk familielid om te kijken met wie zij allemaal waren gelinked. Mijn familiestamboom bleek breed vertakt te zijn over de hele wereld en ging een flink aantal jaren terug. Dit vond ik zo geweldig, dat ik bleef klikken! Maar het ging mis, voor ik het wist veranderde mijn gezonde interesse in een ware obsessie.
Ik dook in archieven met geboorte- en trouwaktes, heb een eeuw aan krantenberichten voorbij zien komen en schreef deskundigen aan om mijn zoektocht te voltooien. Ik ben zelfs naar Japan afgereisd om meer te weten te komen over mijn opa die als krijgsgevangene in Nagasaki verbleef. Als een pitbull beet ik me vast in mijn zoektocht en ik vergat alles en iedereen om mij heen.
Zoals ik al zei, ik ging te ver en raakte te betrokken bij mijn familiegeschiedenis. Van avontuurlijke voorvaders die vanuit Europa naar Batavia trokken tot de ontberingen in het interneringskamp van mijn grootouders. De familieverhalen drongen mijn leven binnen en zorgden soms voor een sombere gemoedstoestand. Ik was in de val gelopen van een geleende identiteit; ik werd mijn familie.
Door alle gevonden gegevens chronologische in een schriftje op een rij te zetten en te bespreken, werd mijn obsessie langzaam minder. De gerangschikte jaartallen, aktes en historische informatie gaven mij rust in mijn hoofd en hart, zodat ik weer met gezond enthousiasme kon genieten van mijn familiegeschiedenis.
LEES VERDER IN DE NIEUWE EDITIE VAN INDAH*
