Joyce Cordus (1951) kreeg voor haar verjaardag twee beelden die vroeger bij haar oma op het dressoir stonden.
“Van mijn oudste zusje, Sylvia, kreeg ik onlangs een verjaardagscadeau dat me diep raakte. ‘Dit zijn de beelden die vroeger bij oma op het dressoir stonden’, zei ze. Twee houten beelden uit de erfenis van oma…
In 1954 vertrok ik, bijna drie jaar oud, samen met mijn ouders en twee jongere zusjes vanuit Tandjong Priok, Jakarta met de ms. ‘Sibajak’ naar Nederland. Mijn vader wilde niet weg zonder zijn moeder, broers en zussen, dus gingen ze mee. Ook oma, die toen 61 jaar was. Op 19 augustus 1954 kwamen wij aan in Rotterdam.
Van mijn ouders hoorde ik dat Sylvia en ik gedurende de drie weken durende overtocht vooral in de hut van oma bivakkeerden. Mijn moeder is onze hut nauwelijks uit geweest omdat ze de zorg had voor een twee maanden oude baby.
Zelf herinner ik me niets van die reis. Voor oma moet dat een indrukwekkende en levensveranderende ervaring geweest zijn.
Haar man was op 30 maart 1942 gestorven. Dat was dus vlak na de capitulatie van het KNIL op 9 maart 1942. Dat was ook het moment dat ze haar drie oudste zoons, waaronder mijn vader – 19 jaar oud – had moeten laten gaan omdat deze gerekruteerd waren voor het KNIL. Twee daarvan heeft ze nooit meer terug gezien. Wat zou er allemaal in haar omgegaan zijn tijdens deze reis?
LEES VERDER IN DE MAART EDITIE VAN INDAH*
