IN HET NIEUWE NUMMER: LAPMIDDEL
‘ Indonesië, een nieuw land, wordt niet hetzelfde ervaren als het oude vertrouwde Indië uit hun jeugd’
Sabina de Rozario heeft een Nederlandse moeder en een Indische vader. Zij publiceerde het eerste boek over Indische jongeren van de derde generatie met de titel Door Blauwe Ogen (2005). Ook schrijft zij artikelen voor haar eigentijdse blog met de gelijknamige titel. Sabina woont sinds 2010 in Indonesië.
Als Indische mensen zeggen dat ze zich nog altijd ontheemd voelen in Nederland, dan voel ik met hen mee. Ik bedacht ooit dat het voor hen goed is om terug te gaan naar de roots in het voormalige Indië, om de cirkel rond te maken. Maar het blijkt toch ingewikkelder te zijn dan gedacht. Een goede vriend, geboren in Batavia, is na al die jaren in Nederland nog altijd ontworteld. Altijd als we elkaar spreken, dan is het Indië voor en Indië na. Voor mij een dankbaar onderwerp, want elke keer leer ik meer over het leven in Indië en hoe men een nieuw leven heeft moeten opbouwen na te zijn weggerukt van hun geboortegrond.
Dat een reisje naar Indonesië maken voor die vriend niet zo eenvoudig is, blijkt als ik hem vraag of het een goed idee is om een bezoek te brengen aan zijn geboortestad. Om snel van mijn vraag af te komen is zijn argument dat het waarschijnlijk te warm voor hem zal zijn. Als ik er later een keer op terugkom, dan is zijn belangrijkste reden dat het mogelijk een desillusie wordt.