‘Nazaten van gegoede burgers werden behoed voor slecht taalgebruik’
Sabina de Rozario heeft een Nederlandse moeder en een Indische vader. Zij publiceerde het eerste boek over Indische jongeren van de derde generatie met de titel Door Blauwe Ogen (2005). Ook schrijft zij artikelen voor haar eigentijdse blog met de gelijknamige titel. Sabina woont sinds 2010 in Indonesië.
‘Dese sprookje fan Assepoest’r. Kassian heef geen moeder meer. Sij moet dóór schoonmaken for bose stiefmoeder; koken, wassen, strijken voor dat rotwijf en zijn twee docht’rs.’
Zo begint de plaat Sprookjes op z’n Indisch waar ik naar luisterde toen ik een jaar of 8 was. Mijn broer en ik lachten ons kapot over hoe vertel- ler Johan Fabricius met een dik Indisch accent het verhaaltje vertolkte. De plaat met deze sprookjes hadden we gekregen van tante Lies. Zij was geen bloedverwant, maar wel een echt Indische tante. Ik was blij dat ze tot de vriendenkring van mijn ouders behoorde want visites bij Indische kennissen waren meestal ongedwongen. Zo ook bij tante Lies. Regelmatig brachten we avondjes door met deze tante, waarbij dikwijls haar ouders, broers en aanhang ook aanwezig waren. Hilariteit alom! Een avond met eten en drinken, verhalen vertellen, dubbel liggen van het lachen, muziek en dansen. The Late, late Lien show was er niets bij.
