IN HET NIEUWE NUMMER: Sabina de Rozario: ‘Het woord Hiraeth: Heimwee naar een thuis waar je niet naar terug kan, een thuis dat er misschien nooit is geweest’
Sabina de Rozario heeft een Nederlandse moeder en een Indische vader.
Zij publiceerde het eerste boek over Indische jongeren van de derde generatie met de titel Door Blauwe Ogen (2005). Ook schrijft zij artikelen voor haar eigentijdse blog met de gelijknamige titel. Sabina woont sinds 2010 in Indonesië. Van daaruit schrijft ze onder meer over het teruggaan naar haar roots.
Kun je je thuisvoelen op een plek waar je misschien niet thuishoort? Of niet welkom wordt geheten? In het geval van onze Indische familieleden, schiet me direct iets te binnen. Nog voor de repatrianten op de boot stapten in Indië, probeerde de Nederlandse Minister-President Drees de gekleurde Nederlanders te ontmoedigen naar Nederland te komen. Want ‘de Indischen zouden problemen krijgen om zich aan te passen in hun nieuwe land’ zei de premier. Vond hij dat de Indischen niet thuishoorden in Nederland?
Maar ze stapten wél op die boot en ook maakten zij van hun nieuwe land een thuis waar zij zich senang voelden. Of dat voor iedereen is gelukt, weet ik niet, in het geval van mijn oma ging het niet van een leien dakje.
Mijn oma’s huis was een vesting. Vanuit de gekleurde tropen is zij herplant in een grijze duplexwoning in het zuiden van Nederland. Dit is net zo kansloos als het verplaatsen van een oude eikenboom, want die laat zich ook niet herplanten. Dit zijn niet mijn woorden, maar die van mijn oma die op vijftigjarige leeftijd vluchtte uit een onveilig Indonesië. Haar voordeur had meerdere sloten die alleen werden geopend
LEES VERDER IN DE MAART EDITIE VAN INDAH*
