IN HET NIEUWE NUMMER: Wieteke van Dort: ‘Mijn middelbareschooltijd was geen succes. Het was overgaan, terugzetten, weer overgaan. Na vijf jaar ging ik er af zonder diploma.’
Wieteke van Dort (1943) is beeldend kunstenares, schrijfster, actrice en cabaretière, maar vooral ‘een kind van twee culturen’. Met haar alter ego Tante Lien verwoordt zij voor de Indische gemeenschap het heimwee en de herinneringen aan Indië. Een interview.
Mijn middelbareschooltijd was geen succes; ik deed er vijf jaar over. Het was overgaan, terugzetten, weer overgaan. Na vijf jaar ging ik er af zonder diploma. Ik meldde me aan bij de toneelacademie, maar de directeur zei: ‘je ziet eruit als een kuiken dat net uit het ei komt. Je bent veel te jong, ga maar eerst wat anders doen.’ Mijn moeder zei: ‘Volg dan eerst een opleiding tot kleuterleidster.’ In Soerabaja had zij zelf allemaal fröbelscholen, zoals de kleuterschool vroeger heette, opgericht. Ik tekende, ik zong, dus toen ik naar die opleiding ging, was ik er helemaal op mijn plek. Ik haalde met gemak mijn diploma maar kleuterleidster ben ik nooit geworden. In het derde jaar ontmoette ik Erik Vos, een toneelregisseur en theatermaker. Hij zei: ‘Kom maar bij mij auditie doen.’ Dat deed ik en ik werd aangenomen bij zijn theatergezelschap. Ik ging naar de toneelschool waar ik mijn rollende r moest afleren. De toneelschool heb ik overigens niet afgemaakt.
Ik deed nog wel staatsexamen voor kleuterleidster, maar heb er dus nooit iets mee gedaan. Jaren later maakte ik een radioprogramma voor kleuters, Lawaai papegaai, en dat was geweldig om te doen. Toch nog iets met kleuters. Eigenlijk dacht ik dat de overgang van Indonesië naar Nederland heel soepel was verlopen. Tot mijn beste vriendin Cytha, we kennen elkaar al uit Indië, tegen mij zei: ‘Wiet, je moet niet tegen iedereen zeggen dat je net uit Indonesië komt want je woont hier al tien jaar.’ Blijkbaar voelde Nederland toch nog niet helemaal als thuis en stond ik met één been nog in mijn moederland. Het meest vreselijke vond ik die kou waar ik nooit aan heb kunnen wennen.”
LEES VERDER IN DE MAART EDITIE VAN INDAH*
