Joke Daamen voelt zich Indisch en is blij dat ze in verzorgingshuis voor Molukkers en Indo’s Rumah Kita woont. ‘Áls je dezelfde achtergrond hebt, begrijp je elkaar vaker beter.’
Roots
‘Mijn vader (1904, Nederland) werkte bij het KNIL. Mijn moeder (1904, Cimahi) had vijf kinderen en bleef thuis. Ze naaide altijd haar eigen kleding. Tussen het oudste en het jongste kind zit tien jaar. Ik groeide op in Bandoeng en ging daar ook naar school.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog hebben wij in een kampong gewoond bij de Indonesiërs. Wij moesten daar rijst snijden, stampen, leren spinnen en weven voor de Japanners. Dat was ons werk. We leerden dit van de Javaanse bevolking. Mijn vader werd wel naar een kamp gebracht. Een kamp in Japan. Ik heb hem heel lang niet gezien. Hij moest daar sjouwen en werken aan de spoorweg. Hij werd heel mager en dat vonden de Jappen toch niet goed. Hij werd overgeplaatst naar de haven.
LEES VERDER IN ONS MAGAZINE. Nu in de winkel, in onze webshop of neem aan abonnement
