Toen Esther Bavinck hoorde dat het thema van deze Indah ‘Ontworteld’ is, moest ze meteen aan haar moeder denken. Loekie Drübe werd geboren in Indië, verhuisde naar Nederland en later naar Spanje, maar nergens schoot ze echt wortel. Nu, op haar 82ste, bewoont ze haar ‘laatste huis’ in Nederland. “Voor het eerst in mijn leven ben ik ergens geworteld. Maar daar moest ik wel 80 voor worden!”
Net als bij bijna elk ander driegesprek voor Indah staat ook nu de tafel weer vol lekkers; van salade tot kruidkoek. Aan de tafel zitten Loekie Drübe (82), haar dochter Esther Bavinck (62) en kleindochters Niki Jones-Bavinck (38) en Loes Zweers-Bavinck (35) met in haar armen baby Philip, de allerjongste telg uit de Bavinckclan. Na school druppelen ook de ((achter) klein-) kinderen binnen. Volle bak dus in huize Bavinck. Dat is eerder regel dan uitzondering, blijkt al snel. Een gesprek met een familie die niet echt Indisch, maar ook niet echt Nederlands is. Een familie van East meets West en van hutspot met sambal.
Zware tijd
“Mijn leven is met het ouder worden steeds mooier geworden,” constateert Loekie halverwege het interview. “Als baby en klein kind heb ik veel nare dingen meegemaakt.” Loekie werd in 1942 in Jogyakarta geboren en heeft ook in Salatiga en Semarang gewoond. Ze was de jongste uit een gezin met acht kinderen. Haar moeder was Indisch; haar vader Duitser met een inlandse moeder. Die vader heeft ze pas op haar vijfde voor het eerst gezien. Zij zat nog in de buik van haar moeder toen haar vader – samen met zijn oudste zoon – door de Japanners gevangen werd genomen en aan de Birma-spoorweg moest werken. Van haar vroegste jeugd weet ze niet veel meer, maar wat is blijven
