Opgevangen in contractpensions: ‘Ik vond het zo verschrikkelijk dat ik in huilen uitbarstte’. Straks in PINDA* – de glossy met een Indisch tintje. Bestel ‘m alvast
Dit is een deel van het artikel ‘Opgevangen in contractpensions’ in PINDA*, de glossy met een Indisch tintje die medio september 2019 verschijnt.
door Anne Elzinga foto Jean W.G. Retel Helmrich
Na de onafhankelijkheid van Indonesië makeN honderdduizenden Indische Nederlanders de overtocht naar Holland. De Nederlandse Overheid is niet berekend op zoveel nieuwe inwoners. Met soms schrijnende mis(ver)standen tot gevolg.
Eén ding staat vast, Karel, ik dénk er eenvoudig niet over in een contractpension te gaan,’ liet Willem Frederik Hermans de Indische repatriante* Dora zeggen in zijn boek De woeste wandeling (1962). ‘Ik denk er niet over mij door de regering te laten onderbrengen of we landlopers waren.’ Toch komen veel gerepatrieerde Indische Nederlanders in afwachting van een eigen huis wel in zo’n pension terecht. Ze hebben geen andere keus. Met z’n honderdduizenden arriveren ze na de soevereiniteitsoverdracht* in 1949 in het land dat zij als hun vaderland beschouwen. ‘Blijf daar!’ had de Nederlandse regering ze nog wel geadviseerd, maar dan in diplomatieke bewoordingen als ‘Zoekt toekomst in Indonesië’. Nederland zit niet op de repatrianten te wachten. ‘Hoe moeten al deze mensen worden gehuisvest, in dit reeds overbevolkte land met een nijpend tekort aan woonruimte, een overvoerde arbeidsmarkt, dreigende werkloosheid en een beklemmende budgettaire positie?’ vraagt de minister van Uniezaken en Overzeese Rijksdelen zich in een geheime nota uit 1950 af.
Lees het hele artikel in PINDA*. Bestel ‘m hier alvast.
Over PINDA*, uit het voorwoord van Ricci Scheldwacht, hoofdredacteur
Scheldwoord of geuzennaam?
In de periode 1945 – 1968 kwamen er zo’n 350.000 mensen uit Indië en Indonesië naar Nederland. Naast Indische Nederlanders of Indo’s waren dat totoks – Hollanders die vaak al generaties lang in de kolonie woonden. Ook Molukkers en peranakan Chinezen, die een bestaan in Indië hadden opgebouwd maakten de overtocht. Inmiddels zijn er meer dan een miljoen Nederlanders die banden hebben met Nederlands-Indië en Indonesië.……….Die enorme verscheidenheid maakt de groep voor de buitenwereld diffuus. Moeilijk te plaatsen. Of zoals in Indische kringen steeds luider wordt gemopperd: ‘Het lijkt wel of we niet bestaan.’ ………Daarom is het tijd voor PINDA*. Een gids van Indisch Nederland voor iedereen die nieuwsgierig is naar het Indische verhaal. Een verhaal waarachter een complexe wereld schuilgaat. Waar de erfenis uit het koloniale verleden nog altijd doorwerkt. ‘Pinda?! Maar dat is een scheld- woord! Racistisch en kwetsend,’ vinden sommigen. ‘Onfatsoenlijk’, zou mijn tante Doortje zeggen.
Maar wat voor de een kwetsend is, is voor de ander een koosnaampje of zelfs een geuzennaam.
Het Indische verhaal is heel divers en kent meerdere lezingen. In deze glossy zult u verhalen aantreffen waarmee u het niet altijd eens bent. Toch staan ze in PINDA*, omdat ze laten zien wat er speelt in Indisch Nederland.
Over PINDA*
In alle geledingen van de maatschappij hebben Indische Nederlanders hun sporen nagelaten.
Er zijn meer schrijvers, wetenschappers, politici, artiesten, toneelspelers, theatermakers, filmers, modeontwerpers en sporters van Indische komaf dan we beseffen. Wie zijn zij? Welke Indische invloeden zijn als een stille kracht door de Nederlandse samenleving gegaan en hebben die mede vormgegeven.
Pinda* magazine leidt u als een gids van Indisch Nederland, voor
iedereen die nieuwsgierig is naar het Indische verhaal. Door mensen die zelf banden hebben met voormalig Nederlands-Indië en Indonesië aan het woord te laten en hen zelf het verhaal te laten vertellen. Het verhaal van hun ouders, grootouders of overgrootouders, die ooit hun geboorteland verlieten om hier een
nieuw bestaan op te bouwen.
Bestel alvast
U kunt nu al uw exemplaar bestellen, u ontvangt het dan medio september rechtstreeks van de drukker, nog voordat PINDA* in de winkel ligt. Klik hier om te bestellen.
