‘Voor een Indo-familie is het statistisch gezien bijna onmogelijk om geen familie te zijn van andere Indo’s’
Taal was voor mensen die uit Indië naar Nederland kwamen de sleutel om snel op te gaan in de Nederlandse maatschappij, zo meent Philip Dröge. Philip Dröge is de auteur van de bestsel- ler Moederstad waarin hij in het moderne Jakarta op zoek gaat naar de sporen van het oude Batavia en van zijn familie.
Het is indrukwekkend hoe het programma Verborgen Verleden illustere voorouders van bekende Nederlanders weet te vinden. Dacht ik altijd. Tot ik mijn boek Moederstad ging schrijven, waarin ik de geschiedenis van de metropool Jakarta koppel aan mijn eigen familie. Tijdens het onderzoek naar mijn Indische voorouders vielen allerlei prachtige verhalen in mijn schoot: ik had in mijn stamboom een massamoordenaar, een slavin, een oligarch en meerdere mysterieuze, Javaanse vrouwen. Misschien moest ik ook maar eens solliciteren bij het programma, dacht ik nog.
Helaas, die vondsten zijn geen gevolg van mijn briljante onderzoeksmethoden, het is een kwestie van kansberekening. Tel maar mee. Een mens heeft twee ouders, vier grootouders, acht overgrootouders, zestien betovergrootouders, 32, 64, 128, 256. Uitgaande van vijfentwintig jaar per generatie, heeft iedereen rond 1800 dus al honderden voorouders. Geen wonder dat de onderzoekers van Verborgen Verleden altijd wel een maîtresse van Napoleon ontdekken in iemands stamboom. En ik een oplichter en een Chinese vrouw met lange oren in de mijne. Het is geen bijzonderheid, het is machtsverheffen.
