FAMILIE HERENIGD IN HET INDISCH HERINNERINGSCENTRUM
Zou ze familie kunnen zijn van haar collega met dezelfde achternaam bij het Indisch Herinneringscentrum, vroeg Emy Leidelmeijer zich af. Maar ze realiseerde zich dat het eigenlijk niet zou moeten uitmaken.
Twee jaar geleden solliciteerde ik bij het Indisch Herinnerings-centrum (IHC). Daar werd ik warm ontvangen door Margaret Leidelmeijer, een naamgenoot. Haar eerste vraag klonk meteen vertrouwd: of ik óók altijd te horen kreeg of ik familie was van Frans Leidelmeijer van het tv-programma Tussen Kunst en Kitsch. Ik schoot in de lach van herkenning – natuurlijk! Later ontdekte ik dat bijna elke Leidelmeijer die vraag wel eens krijgt. Mijn antwoord was eenvoudig: nee. Al voelt het soms wel alsof we in essentie toch allemaal familie zijn. Ik bleek niet de eerste of de tweede maar de dérde Leidelmeijer die bij het IHC heeft gewerkt. Dit maakte mij nieuwsgierig. Drie mensen met dezelfde achternaam, alle drie aangetrokken tot hetzelfde werk. Toeval? Of was dit wat men bedoelt met ‘waar het hart van vol is, loopt de mond van over’?
Familie
Maar dan, in een impulsieve bui, besluit ik Margaret te vragen: zouden wij echt familie kunnen zijn? En belangrijker nog: hoe kom je daarachter als de mensen die het wisten er niet meer zijn? Het internet blijkt verrassend hulpvaardig. Een snelle zoektocht levert iets op wat ik niet had verwacht: er bestaat een hele website gewijd aan de Leidelmeijer familiegeschiedenis. En niet zomaar een familie, er blijkt een verhaal te zijn dat helemaal teruggaat tot 1774. Joseph Leidelmayer, nog met een ‘y’, werd geboren in Duitsland en kwam in 1803 naar (voormalig) Nederlands-Indië. Zeer waarschijnlijk als militair. Hij is de stamvader van alle Indische Leidelmeijers, zo staat er. Alle Indische Leidelmeijers. Ik staar naar het scherm. Zou dit betekenen dat Margaret en ik, ondanks onze verschillende levenswegen, toch verbonden zijn door die ene man die meer dan tweehonderd jaar geleden de oversteek maakte?
