IN HET NIEUWE NUMMER: De geuren, de mensen, het gevoel dat bij me naar boven kwam dat ik zomaar in dat land stond, het maakte me aan het huilen’
Onbewust krijgen we onze Indische gewoontes, waarden en normen via onze Indische ouders doorgeven. Maar wat als je als Indisch meisje door een Nederlands echtpaar wordt geadopteerd en pas op je zestiende met je Indische roots in aanraking komt? Het overkwam Charlotte Griffioen.
Op haar 26e trok Charlotte met haar toenmalige vriend door Indonesië. Er gebeurde iets wat ze totaal niet had verwacht: ze werd overmand door emoties. Charlotte: “De geuren, de mensen, het gevoel dat bij me naar boven kwam dat ik hier zomaar in dit land stond, het maakte me aan het huilen. En als broodnuchtere Hollandse dacht ik verbijsterd: wat sta ik hier nou stom te janken! Gek he? Ik snap het zelf ook niet, want in feite heb ik niets met dat land. Ik ben niet opgegroeid met de verhalen van vroeger. Maar blijkbaar zit er toch iets diep in mij wat door de ontmoeting met dit land ontwaakte.”
Uiteindelijk besefte Charlotte dat ze van binnen veel Indischer was dan ze dacht. “Ik ben regelmatig te laat, ik leg makkelijk contacten, hou van gezelligheid, hou er niet van een planning te maken. Uiterlijk en innerlijk lijken mijn moeder en ik heel erg op elkaar. Ik denk zelfs dat ik van alle drie de kinderen – mijn moeder kreeg na mij nog een zoon en een dochter met haar man – het meeste op haar lijk.”
LEES VERDER IN DE NIEUWE EDITIE VAN INDAH*
