IN HET NIEUWE NUMMER: Simone Berger: ‘Mensen willen vaak wel praten maar je moet er ook naar vragen’
In dit nummer het laatste hoofdstuk van Istori Kita. Het indrukwekkende boek – inmiddels een klassieker – is een handreiking voor gesprekken tussen verschillende generaties met een Indische en Molukse achtergrond over het leven in de kolonie Nederlands-Indië. Tijd voor een gesprek met de auteur Simone Berger (1966).
“Als twaalfjarig meisje ging ik al naar de bieb en las ik boeken over de oorlog in Indië. Behoorlijk zware kost, maar ik wilde weten wat er daar was gebeurd, wilde mijn vader begrijpen. Aan hem durfde ik het namelijk niet te vragen. Ik denk dat iedereen die de oorlog en de bersiap heeft meegemaakt voor het leven beschadigd is. De rode draad door al die levens van mensen
uit Indië is angst. Angst is die beschadiging. Veel mensen zijn door die verschrikkingen voorgoed veranderd, zijn niet meer de mensen die ze waren vóór de oorlog. Mijn vader had enerzijds een fantastische jeugd, anderzijds heeft hij veel meegemaakt door de oorlog. Hij was in 1940 geboren. De Bersiap, de jaren tijdens de onafhankelijkheidsstrijd en het gedwongen vertrek in 1953 hebben zeker impact gehad op ons gezin.
Mijn vader had er een hekel aan om op bruiloften en feesten in de rij te moeten staan voor het buffet. Dat had hij als kind al in het vrouwenkamp moeten doen en daarna tijdens de Bersiap toen de Engelsen in het wijkkamp in Medan hen tegen de pemuda’s moesten beschermen. Ze hadden gaarkeukens ingericht en daar moest hij als klein jongetje weer in de rij staan voor zijn eten. Dat weigerde hij de rest van zijn leven te doen, dus wij sjouwden altijd met bordjes met eten voor onze vader op een feest.
Dit is dan nog vrij onschuldig. Maar als hij thuiskwam van zijn werk dan vroeg hij steevast: ‘Zit de achterdeur op slot?’ Als dat niet zo was dan werd hij boos, want die achterdeur moest altijd dicht zodat niemand binnen kon komen. Onder zijn bed had hij een grote knuppel voor ‘de vijand.’
Wat vooral een grote impact heeft gehad op mijn jeugd was dat mijn vader heel snel overprikkeld was.
LEES VERDER IN DE NIEUWE EDITIE VAN INDAH*
