IN HET NIEUWE NUMMER: Maurice Boyer: ‘Ik wil het verhaal achter de foto’s vertellen.’
Door Maureen Welscher
Maurice Boyer (Semarang, 1951) begon eind jaren zeventig, tot aan zijn pensioen in 2016, voor NRC Handelsblad te fotograferen. Daarnaast heeft hij diverse documentaire fotoseries gemaakt en geëxposeerd in verschillende musea. Vanaf 2016 onderzoekt hij in fotografische documentaire projecten zijn eigen Indische roots. Die brachten hem naar West-Java waar hij in de voetsporen van zijn Nederlandse opa op zoek ging naar zijn Indonesische Soendanese oma, de njai van zijn opa. Dit resulteerde in de documentaire Finding Enok van Dorna van Rouveroy. Op dit moment maakt hij een serie dubbelportretten van Indische Nederlanders die nog familie hebben in Indonesië.
Behalve fotograaf is hij een Nederlander met Indonesisch bloed, een mix van twee culturen, altijd op zoek naar waar hij thuishoort. “Ik probeer met een open blik te kijken zonder vooroordeel en met respect voor degenen die ik fotografeer. Ze in hun kracht te laten zien, hun verhaal achter de foto’s te vertellen.”
Voor Indah fotografeerde Boyer vijf bewoners van Rumah Kita en Huize Raffy.
Johan Beckker
Waar geboren en wanneer? Buitenzorg (Bogor) 1942.
Naar school? 1956: Een jaar in Bandung naar een Leger des Heils school.
Mooiste herinnering: Blij dat ik daar ben opgegroeid, veel gaan jagen met mijn vader op wilde zwijnen. Die verkochten we aan de Chinezen die daarvan deng-deng maakten.
Slechtste herinnering: In 1957 zwaar ongeluk waarin hij deels verbrand is geweest toen de auto waaronder hij lag om de benzinedop te zoeken explodeerde. Gevolg, drie maanden in ziekenhuis.
Wanneer in Nederland aangekomen? 1962 We moesten vertrekken, anders was je ook waarschijnlijk kopje kleiner gemaakt, geen Indonesisch staatsburger geworden.
Eerste herinneringen in Nederland: De bomen waren kaal, ik dacht dat ze dood waren. Van je salaris moest je 60 procent inleveren om je schuld te betalen.
Werk: Metaalbewerker, Woningstichting 25 jaar en fotograaf ernaast voor het studiegeld voor de kinderen.
Getrouwd? Met Daisy, drie dochters
Ooit teruggeweest? 2018 en 2019, ook teruggegaan naar de plek in Bogor waar zijn toen tienjarige broertje onder een trein is gekomen.
LEES VERDER IN DE MEI-EDITIE VAN INDAH*
