Uit het voorwoord van Maureen Welscher
De njai die weggepoetst wordt uit het familiesysteem, het verzwegen niet erkende kind dat in een weeshuis opgroeit, het Indokind dat met zijn nlandse moeder in de kampung verdwijnt, het half-Japanse kind, geboren uit een troostmeisje, het weggegeven kind, de onbekende vader.
De lijst aan ‘Indische familiegeheimen’ is lang. Gebeurtenissen die een geheim werden omdat men bang was voor uitsluiting. Of omdat het verdriet om een voorval zo immens was dat er liever over werd gezwegen. Geheimen waar nooit over gesproken wordt maar die wel gevoeld worden. Het niet uitgesprokene is namelijk altijd aanwezig en wordt van generatie op generatie overgedragen. Familiegeheimen kunnen zwaar op een mens drukken, zijn soms levensontwrichtend. Maar geheimen laten zich niet de mond snoeren. Vroeg of laat willen ze gezien en gehoord worden.
In 2009 werd de website oorlogsliefdeskind gelanceerd met verhalen van kinderen die op zoek waren naar hun biologische vaders, Nederlandse soldaten die tussen 1946-1949 kinderen hadden verwekt bij inlandse vrouwen. Vijftien jaar later komen er nog steeds wekelijks nieuwe vragen binnen. Nu zijn het de kinderen en kleinkinderen die op zoek gaan naar een verzwegen Indonesisch kind van hun inmiddels overleden vader of opa. Zoals Sanne Biesheuvel. Zij begon vijftien jaar na de dood van haar vader in zijn dagboeken te lezen en startte in 2023 een zoektocht in Indonesië naar een mogelijke halfbroer of halfzus.
LEES VERDER IN DE juni – juli-EDITIE VAN INDAH*
