IN HET NIEUWE NUMMER: Nelson Tanate in ons driegesprek: ‘Met eten en drinken wordt bij Molukkers alles gevierd en getroost. Er is altijd genoeg en iedereen mag mee eten’
Kok worden was niet Nelsons jongensdroom. Hij is er langzaam maar zeker ingerold. Achteraf gezien was hij onbewust wel altijd met eten en drinken bezig. Hij groeide op in de Molukse wijk in Wierden, waar werd gekookt, gebakken, gefrituurd en gestoomd dat het een lust was. “Eten en drinken is een belangrijk onderdeel van onze cultuur. Het hoort bij Moluks zijn,” zegt Nelson.
Niet alleen dát hij kok werd maar ook hoe hij werkt, is voor een groot deel bepaald door Nelsons jeugd in de Molukse wijk. “Het belangrijkste wat ik heb meegekregen is dat dat je niks vanzelf krijgt. Dat je er hard voor moet werken om iets te bereiken. Ik leerde ook met respect en liefde om te gaan met mensen en met dingen; dus ook met je producten. En hoe belangrijk het is dat je iedereen behandelt zoals je zelf behandeld wilt worden en je huis voor ze openstelt. Die gastvrijheid is misschien wel de mooiste waarde die ik van huis uit heb meegekregen. Daar draait ons
vak om. Mij gaat dat heel natuurlijk af, ik hoef er geen moeite voor te doen. Op mijn werk ben ik gewoon de persoon die ik ben. Of dat specifiek Moluks is weet ik niet. In klassieke Molukse gezinnen ging het er anders aan toe dan bij ons. Het is wel heel erg Tanate. Uiteindelijk zal het wel een erfenis zijn van mijn cultuur, opvoeding, jeugd en verleden.”
“Wij hebben geprobeerd onze kinderen onze waarden bij te brengen,” vult Willem aan. “En we deden ons best ze te wapenen tegen discriminatie. Er ís discriminatie. Maar het ligt deels aan de opvoeding hoe kinderen daarmee omgaan. Mijn oudste zoon kwam een keer huilend thuis: ‘Ze zeggen dat ik een halfbloed ben!’ “Zeg tegen die kinderen dat jij geen halfbloed bent, maar een tweebloed!” zei ik tegen hem. Zo hoopte ik hem een trots gevoel te geven.” Een andere zoon – met heel blond haar vroeger– kreeg juist het tegenovergestelde te horen in de wijk: “Wie is die Belanda nou????”
LEES VERDER IN DE NIEUWE EDITIE VAN INDAH*
