Vrijdag 19 april 2024 verschijnt de mei-juni-editie van Indah*. Daarin veel aandacht voor dementie. Zoals hoofdredacteur Maureen Welscher in haar voorwoord zegt:
Door oorlogsomstandigheden, internering, krijgsgevangenschap en de gedwongen migratie hebben veel Indische ouderen een trauma opgelopen. Een trauma waar ze nooit aandacht voor hebben gekregen
of gevraagd. Want Indische mensen vragen niet snel om hulp, zijn zorgmijdend, willen een ander niet tot last zijn. Als er eenmaal zorg is, merken de mantelzorgers dat de Nederlandse zorgverleners te weinig kennis hebben over hun historische en culturele Indische achtergrond. Wat weer van invloed is op de kwaliteit van de zorgverlening omdat uitingen en gedrag onvoldoende worden herkend. Zo kan het oorlogsverleden, dat altijd aan de oppervlakte heeft gesluimerd, ineens weer naar boven komen. Mantelzorgers worden volledig overspoeld door deze verhalen, omdat er vaak niet eerder over is gesproken. Andrea van ’t Oostende vertelt in dit nummer van Indah dat zij merkt dat er weinig bekendheid is met de Indische achtergrond en cultuur bij het verplegend personeel van haar man Otto. “Wij zijn bijvoorbeeld gewend om respect te hebben voor ouderen, ook al zijn ze dementerend. De stagiaires noemen deze ouderen bij hun voonaam en tutoyeren zelfs. Dan denk ik: Hoezo….
Heeft mijn man met jou geknikkerd of op school gezeten? Waarom wordt dit niet onderwezen bij de opleiding?”
