IN HET NIEUWE NUMMER: ‘Het is net of je verandert als je onder Indische mensen bent. Je herkent je in de ander’

‘Wat mooi om met onze mannen in Indah te verschijnen!’, mailt Hans van Triest bij het maken van een interviewafspraak met hem, zijn moeder en zijn zoons. ‘Mijn moeder is al weken zenuwachtig. Ik zie het als een eerbetoon aan haar om aandacht te schenken aan haar verhaal.’ Het wordt een emotionele middag waarin duidelijk wordt wat Hans bedoelde met zijn opmerking dat ‘wij een familie van strijders zijn.’

Toch verloochent de Indische afkomst zich ook bij de kleinzoons niet. Oma, Hans en Storm pakken dingen vaak met hun voeten op. En dan die handen van Vera en haar kleinzoons. Met die Indische lange vingers. “Hier!’, roept oma verheugd uit, ’t Zit in de genen!” “Eindelijk jongens!,” zegt Hans die naar eigen zeggen zelf worstvingers heeft: “Ons Indische verleden verbindt ons.”
Thuis komt Indonesië wel eens ter sprake (Ruben: “Vooral in de vorm van een lesje van pap.”) En natuurlijk is het Indische eten ook volop aanwezig in huize van Triest. Ruben vindt bijna alles daar? Op verzoek van mijn moeder volgde ik de vrouw om te kijken waar ze heen ging. Was ze ineens verdwenen, maar de margrieten lagen er nog wel. Later bleek dat de kempeitai op die plek mensen had onthoofd. Dus onze moeder wás niet gek als ze zei dat ze geregeld ’s morgens mannen zonder hoofd zag lopen!”
Maar de meest memorabele ervaring was toen een keurig geklede vrouw Vera’s moeder vroeg of er misschien een AaVeeTee (AVT) in hun huis woonde. Nee, zei haar moeder en liet de vrouw dat zelf even checken. “Ik moest haar volgen. Ook zij was ineens weg. Naderhand vertelde de buurvrouw dat ze mijn moeder had zien praten, maar dat er niemand was.” “En later trouwde je met Aart van Triest. AvT,” zegt Hans. Vera: “Volgens mijn moeder had die vrouw voor mij beslist met wie ik zou gaan trouwen.”

Familie van strijders
Als iets duidelijk is geworden uit het gesprek met de familie van Triest, dan is het dat Hans niet overdreef toen hij zei dat zijn moeder veerkrachtig, moedig en zeer trots is. “Ik zie dit interview als een eerbetoon aan haar. Zij verdient zo’n hommage.” De kleinzoons zijn trots op oma’s mentale kracht. In de familie wisselden mooie tijden zich af met trieste en sombere momenten. Ook in Hans’ eigen gezin: Storm heeft in zijn jonge leven ook heel wat te verstouwen gekregen en kwam daar weer bovenop: “Wij geven niet op, hè Storm?”, zegt oma. Hans: “De kunst om te relativeren is onze grootste kracht. Wij
zijn een familie van strijders.”

LEES VERDER IN DE NIEUWE EDITIE VAN INDAH*