Al meer dan honderd jaar is Toko Oen in Semarang een begrip. Een restaurant waar nog kroketten, bitterballen en poffertjes op het menu staan en waar de tijd lijkt te hebben stil gestaan. Voor iedereen die een stukje geschiedenis wil opsnuiven is Toko Oen een must.
Het verhaal van Toko Oen, het oudste restaurant van de stad, begint in 1922 in Yogjakarta met een huisvrouw die tijd over had. Liem Gien Nio is de vrouw van Oen Tjoen Hok, een Chinees-Indonesische luitenant. Ze is een deskundige kok op het gebied van Nederlands en Chinees eten, dus begint ze verschillende soorten koekjes te maken en deze te verkopen. Haar klanten komen uit de Chinese en Nederlandse gemeenschap en de Javaanse adel van Yogyakarta. De koekjes verkopen als warme broodjes en Liem richt al snel een kleine banketbakkerij op, Toko Oen, op de strategische locatie van Jalan Tugu Kidul in Yogjakarta. De naam is ontleend aan haar echtgenoot. De winkel, met zijn heerlijke taarten en koekjes, bouwt al snel een vaste klantenkring op. Het is zo’n succes dat de familie besluit om een extra vestiging te openen. Op 16 april 1936 opent Toko Oen haar deuren aan de Bodjongweg in Semarang, nu jalan Pemuda. Een goede keuze want aan de belangrijke hoofdweg Bodjong zitten grote kantoren zoals het postkantoor, bij wie het restaurant al snel geliefd is.
Meer dan honderd jaar later zit het restaurant nog steeds op dezelfde plek en lijkt nauwelijks veranderd. Wie het prachtige, in Jugendstil opgetrokken pand van Toko Oen binnenstapt, waant zich in het oude koloniale Indië van de jaren dertig. Nederlandse koekjes zoals sprits, Jan Hagel, kattentongen, speculaas en bokkenpootjes zijn op de houten toonbank uitgestald in hoge glazen potten. Het interieur, de menukaart en het serviesgoed zijn nog precies zoals het er toen uitzag. (In de geschiedenis van de oorspronkelijke Toko Oen waren er overigens vier vestigingen: Yogyakarta (1910-1937), Jakarta (1934-1973), Malang (1936-1990) en Semarang (1936-nu). Zelfs de obers, sommigen van hen de zonen van vaders of opa’s die toen ook al in Toko Oen werkten, dragen nog steeds hetzelfde witte uniform. Alleen de blankon, het traditionele Javaanse hoofddeksel, werd na 1949 vervangen door de peci. Het was Soekarno, een vaste klant van Toko Oen, die als eerste president van Indonesië de zwartfluwelen peci populair maakte als nationale herenpet van Indonesië.
LEES VERDER IN DE CULINAIRE EDITIE VAN INDAH*
