The Third Generation: “De verhalen over Nederlands-Indië hebben we wel van onze vader gehoord, maar opa sprak er eigenlijk nooit over”
In onze nieuwe rubriek ‘The Third Generation’ laten we derde generatie Indo’s, Molukkers en Papoea’s aan het woord. We duiken in hun leven en praten over het vaderland van hun ouder(s), opa’s en oma’s. Deze week spreken we de tweeling Mathijs en Koen Cordromp (23).
Even voorstellen
Naam: Mathijs Cordromp
Leeftijd: 23
Woonplaats: Voorschoten
Werk: Verpleegkundige in het LUMC
Lievelingseten: Rendang
Even voorstellen
Naam: Koen Cordromp
Leeftijd: 23
Woonplaats: Voorschoten
Werk: Medewerker in de Hoogvliet
Lievelingseten: Nasi goreng met een gebakken eitje
Roots
‘’Onze opa (vaderskant) is geboren in Maospati, Oost-Java. Opa woonde bij zijn oom in Jogjakarta en ging naar de technische school. Hij ontmoette onze oma door een gemeenschappelijk familielid en hieruit is onze vader gekomen. Papa is in 1952 geboren in Jakarta. Drie maanden na zijn geboorte is hij met opa, oma, broer en zus naar Nederland vertrokken met de Sibajak.
Eenmaal in Nederland aangekomen groeide het gezin naar 8 man. Ze hebben in Rotterdam en Schiebroek gewoond, hierna zijn ze naar Voorschoten verhuisd. Een groot deel van de familie is rond de jaren 60 van Nederland naar Amerika geëmigreerd.’’
Identiteit
Koen: “Op de een of andere manier herkennen de meeste mensen mij wel als Indo, dit terwijl mijn tweelingbroer het meeste pigment heeft gestolen. Onze familie zit flink verspreid; Nederland, Amerika, Canada en zelfs Indonesië. Helaas kennen we dat deel niet. Onze Indo identiteit is wel iets wat ik ook graag met mensen deel, zo heb ik bijvoorbeeld in mijn Instagram biografie staan dat ik Indo ben. Daarnaast word ik ook regelmatig ‘Pinda’ genoemd door vrienden waardoor je er toch onbewust aan wordt herinnerd. Ik houd ontzettend van koken en dan komen de Indische lekkernijen vaak op tafel te staan.”
Mathijs: “Ik moet eerlijk zeggen dat ik me niet altijd bewust ben van mijn Indische identiteit, althans ik weet dat ik Indo ben, maar ik ben er niet altijd mee bezig. Mensen denken regelmatig dat ik Italiaans of Spaans ben, maar als Indo word ik niet vaak herkend. Ik ben heel blij met het culinaire deel van onze roots, ik houd ontzettend van Indisch eten, helaas kan ik alleen niet zo goed koken. Dat wil ik wel graag leren. Ik weet dat papa vroeger de Pasar Malams heeft bezocht, als corona ooit voorbij is zou ik daar ook graag een keer heen willen. Onze vader heeft ons veel over onze familiegeschiedenis verteld, we hebben ook heel veel fotoboeken. Er is zoveel geschiedenis dat ik soms niet eens alles meer weet, maar ik ben erg trots op mijn roots.”
Herinneringen
Koen: “Het was altijd erg gezellig als we bij opa langsgingen. Oma hebben wij helaas nooit gekend, die is voor onze geboorte overleden. Er hing altijd een specifieke geur bij opa, iets wat ik niet goed kan uitleggen, maar nooit zal vergeten. Hij rookte pijp en droeg altijd een lange blauwe stofjas. Het hele huis stond vol met Indische beeldjes, tierelantijntjes en er hingen prachtige schilderijen van de Indonesische natuur.”
Mathijs: “Opa had altijd toetjes in de koelkast staan. We gingen eigenlijk nooit alleen bij hem op bezoek, vaak met een deel van de familie. De verhalen over Nederlands-Indië hebben we wel van onze vader gehoord, maar opa sprak er eigenlijk nooit over. Het was een ontzettend lieve, zorgzame, maar ook stille man. Achteraf ook logisch aangezien hij naast de mooie tijden ook verschrikkelijke gruwelen heeft moeten doorstaan zoals de Jappenkampen. Dat zijn onderwerpen waar wij als jonge kinderen gewoon niet over praatten met opa. Papa en mama zijn wel een keer met opa naar Indonesië gegaan, daar was hij erg enthousiast over.”
Toekomstblik
Koen: “Zoals Mathijs al eerder vertelde zijn onze ouders wel vaker naar de Pasar Malams gegaan. Dit is iets wat ik in de toekomst ook graag zou willen doen met mijn kinderen, zodat ze het Indische gevoel kunnen meekrijgen. Omdat ik ook erg van koken houd spreekt het voor zich dat ik de culinaire aspecten van onze roots zeker ook later in mijn gezin wil behouden. Het Indische familiegevoel en delen van de geschiedenis die wij helaas niet kregen op de middelbare school, zou ik graag in de toekomst willen meegeven aan mijn kinderen.”
Mathijs: “Als ik denk aan de toekomst dan vind ik het heel belangrijk dat dingen zoals de Indische recepten bij mij in het gezin zullen blijven. Het Indo eten is een aspect wat als derde generatie ook makkelijker is om door te geven omdat wij soms niet alles meer meekrijgen van de Indische cultuur. Eten is iets wat vaak generaties lang meegaat. Daarnaast wil ik heel graag de Indische gezelligheid later behouden. We zien helaas niet iedereen in de familie, maar degenen die we wel zien, daar zijn we echt heel close mee.”
Wat zou jij nou graag in de PINDAH willen lezen?
“Wij hebben heel veel beeldjes en spulletjes van onze opa en oma geërfd die een verbinding hebben met Indonesië. We zouden het heel leuk vinden als mensen hun verbinding met Indonesië door-middel van beeldjes, schilderijen, servies etc… zouden beschrijven met de eventuele geschiedenis achter de objecten. Hierdoor blijft niet alleen het Indische gevoel in onze generatie, maar ook het cultureel erfgoed die onze opa’s en oma’s naar Nederland hebben meegenomen.”
Opa Cordromp (rechts)OpaOma CordrompVader van Koen en MathijsVader en moeder
Previous
Next
