The Third Generation: “Ik ben ook dankbaar voor de cultuur die zij ons hebben meegegeven”
In onze nieuwe rubriek ‘The Third Generation’ laten we derde generatie Indo’s, Molukkers en Papoea’s aan het woord. We duiken in hun leven en praten over het vaderland van hun ouder(s), opa’s en oma’s. Deze week spreken we Jane Vermeer (23).
Even voorstellen
Naam: Jane Vermeer
Leeftijd: 23
Woonplaats: Den Haag
Werk: Opleiding Maatschappelijke zorg
Lievelingseten: Oma’s bapao of risolles
Kookboek én agenda, de Pindah* Culinaire Agenda 2021 € 17,95
Te koop via onze website maar ook in uw boekwinkel (vraag er naar)
De makers van Pinda* (2019) en Pindah* (2021) hebben iets nieuws bedacht: de Pindah* Culinaire Agenda 2021.
Een volledige agenda én kookboek met tientallen recepten.
Dit is de volledige inhoud, de agenda telt 192 pagina’s plus een prachtig omslag met een opdruk van folie-goud, gebonden in een handige ringband.
Het formaat is ca. 15 x 21 cm, staand.
Klik hier om te kopen
De 2020-editie van het magazine Pindah* € 6,95
Nog steeds te koop via onze website, koop ‘m nu.
De 2020-editie van PINDAH* is nu niet meer te koop in de winkels. De prijs bedraagt € 6,95 exclusief een kleine bijdrage aan onze verzendkosten, exemplaren die vanaf nu worden verzonden gaan in kleine partijen.
Maar u kunt nog steeds via de website bestellen
Klik hier om te kopen
Roots
“Mijn oma en opa (moederskant) komen uit Indonesië. Oma is geboren in, toen der tijd nog, Batavia en mijn opa in Tjiandjoer. Opa en oma hebben elkaar leren kennen in een apotheek. Opa werkte in het magazijn en oma achter de typmachine. Ze hebben toen twee kinderen gekregen, mijn oom en tante. Zij zijn in 1960 met het gezin naar Nederland gekomen en daar is mijn moeder geboren.”
Identiteit
“De Indische identiteit maakt echt deel uit van wie ik ben. Ik merk het in mijn doen en laten dat ik Indo ben, hoe gek dat ook kan klinken. Daarnaast hecht ik ook heel veel waarde aan de geschiedenis van onze opa’s en oma’s en wat zij allemaal hebben meegemaakt destijds. Door hun opofferingen hebben wij het zo goed nu. Ik ben ook dankbaar voor de cultuur die zij ons hebben meegegeven.”
“Ik ben de laatste jaren veel meer Indisch gaan koken, heb heel veel foto’s van mijn voorouders en ik slaap nog iedere nacht met een guling. Sinds de afgelopen twee jaar werk ik ook bij de Pasar Malam.”
“Toen ik jonger was had ik niet echt door dat ik Indo was. Op school merkte ik het dan wel een beetje omdat ik ook Indo klasgenoten had en we elkaar pinda noemden. Het moment dat ik realiseerde dat zowel mijn moeder en ik er dus niet ‘Nederlands’ uitzagen was door een situatie die er ontstond in onze oude flat. We hadden blijkbaar een buurvrouw die niet weg was van buitenlanders of Indo’s en dat kwam helaas ook tot uiting. Er was een moment dat mijn moeder en ik met de lift wilde gaan en de deuren opensprongen. In de lift stond onze buurvrouw. Mijn moeder trok mij aan mijn capuchon terug en zei ‘Jane, niet instappen!’. Onze buurvrouw begon te gillen tegen ons en riep dat we terug moesten gaan naar ons eigen eiland. En dat terwijl wij beide gewoon in Nederland zijn geboren.”
Herinneringen
“Oma is overleden toen ik nog vrij jong was, maar altijd als ik binnenkwam stond ze in de keuken. Ze had een kast met ontzettend veel zelfgemaakte kroepoek. ‘Gaat snoepen, gaat snoepen’ klonk er dan. Opa was wel iets ingetogener en strenger. Als ik iets niet mocht horen dan gingen ze Bahasa praten.”
“Nadat mijn opa ziek werd, alzheimer, ging hij erg terug in de tijd en begon hij steeds meer over Indonesië te praten. Daardoor raakte ik er vaker met hem over aan de praat en kon ik ook vragen stellen. Ik hoorde verhalen over zijn jeugd, maar ook over de Jappenkampen. Het vragen was voor mij eigenlijk al te laat omdat oma inmiddels al overleden was en opa niet meer zo helder. Ik merkte wel dat als ik er met hem over sprak, hij erg emotioneel kon worden. Alles kwam naar boven. Je zag ook aan zijn ogen dat hij dan helemaal terugging in de tijd.”
“Toen opa en oma overleden vierden wij als familie de 40ste dag. Veertig dagen nadat zij waren overleden vierden wij dat ze naar de hemel waren gegaan. We zijn toen samen gekomen met de hele familie bij mijn tante thuis. We hebben lekker gekookt en herinneringen opgehaald. Dit zijn van die momenten die je nooit meer vergeet.”
Toekomstblik
“Ik wil heel graag alles wat ik weet doorgeven aan mijn kinderen. Uit eigen ervaring kreeg ik op school maar twee bladzijdes over Nederlands-Indië en dat was het. Het is belangrijk voor onze kinderen om ook onze geschiedenis te weten, vooral om dat school daarin te kort schiet. Ik wil graag het koken, de cultuur en het respect naar oudere doorgeven. Mijn doel is om ook later mijn kinderen zich bewust te maken van hun roots, ik wil niet dat het verloren gaat bij de 3e generatie.”
Wat zou jij nou graag in de PINDAH willen lezen?
“Wat jullie nu doen met de derde generatie vind ik ontzettend leuk om te lezen. Het is denk ik ook leuk voor de oudere generaties dat zij kunnen lezen hoe wij in onze roots staan. Zo kunnen we elkaar ook beter begrijpen.”
Oma van JaneOpa van JaneOma & Opa van Jane
Previous
Next
