IN HET NIEUWE NUMMER: ‘Ik zie mijn vader nog voor de laatste keer met zijn koffertje de trap aflopen… Mijn leven stortte in elkaar’
Verborgen Identiteit gaat over de Indische familiegeschiedenis van Saskia Cornets de Groot. Ze begint het verhaal bij Hugo de Groot, van wie zij en haar zoon directe nazaten zijn en eindigt met haar vader, de schrijver Rudy Cornets de Groot. Aan de hand van haar familieverhaal volgt Cornets de Groot koloniale sporen. Tegen deze historische achtergrond is het niet meer alleen haar verhaal, maar maakt het deel uit van alle verhalen die de Indische geschiedenis kleuren.
Aan het begin van dit verhaal komt een mij zeer dierbare – ruim dertig jaar oude – herinnering naar boven. Mijn vader liet me bij zich thuis een pagina met twaalf kleine fotootjes zien uit een van zijn drie fotoalbums over de periode 1920-1937 uit Indië. Die albums zijn speciaal, want ze hebben zowel de oorlog, de ‘bersiap’ als de overtocht naar Nederland overleefd. Ze zijn afkomstig uit de nalatenschap van mijn vaders tante en mijn oudtante Caecilia (we noemden haar tante Cil). Zij was mijn lievelingstante.
Mijn vader schrijft: “Op 29 april 1929 maakte mijn moeder een aantal foto’s in de tuin
en in het huis van mijn vaders vader. Wij raakten tijdens de bezetting van Indië al onze fotoalbums kwijt. Deze foto’s vond ik in de nalatenschap van een zus van mijn moeder en ik legde er onmiddellijk de hand op. Het zijn er twaalf, misschien een heel rolletje.”
Mijn vader wees in het album mijn overgrootmoeder Komot aan. Ik had haar nog nooit gezien en nog nooit over haar gehoord. Er ging een nieuwe wereld voor me open, want voor het eerst zag ik familiefoto’s uit het land dat altijd in mijn leven aanwezig was. Mijn vader, ernstig ziek, het moet februari 1991 geweest zijn, liet me toen ook andere foto’s uit zijn jeugd zien. We voelden beiden dat dit het moment was dat hij mij nog iets over zijn land van herkomst kon meegeven. Ik vroeg naar de plaatsen op de foto’s en schreef ze snel op: Bogor, Bukittinggi/Fort de Kock, Muara Enim. De foto’s die hij me liet zien, wakkerden mijn verlangen om naar Indonesië te gaan enorm aan. Mijn eerste reis naar Indonesië werd opeens concreter. Ik wilde die plaatsen in het echt zien. Ik wilde weten en ervaren hoe het daar was. Dit voor mij zeer dierbare moment markeert het begin van mijn zoektocht naar mijn Indische familiegeschiedenis. Toch zou het nog twintig jaar duren voordat ik mijn eerste reis ging maken. Ik was daar pas toe in staat toen ik de foto’s van Komot weer te zien kreeg.
LEES VERDER IN DE MAART EDITIE VAN INDAH*
